Artykuł jest poświęcony funkcjom różnorodnych form pozawerbalnego przekazu kulturowego we współczesnej
integrującej się Europie. Punkt wyjścia stanowi charakterystyka tej dziedziny sztuki uwzględniająca jej genezę
i znaczenie na Wschodzie i Zachodzie globu. W europejskiej wymianie kulturowej szczególne miejsce
zajmują festiwale, które w świecie pantomimy i sztuki ulicznej od początku lat 70. przeżywają okres
gwałtownego rozwoju. Są to jednak na ogół przedsięwzięcia efemeryczne, często sytuowane obok zinstytucjonalizowanego oficjalnego nurtu kultury, nie aspirujące do przynależności np. w EFA. Pozawerbalny
przekaz kulturowy w Europie jest nadal słabo zintegrowany, zachowując niezwykłą różnorodność gatunkową
i wielobarwność form. W tej decentralizacji tkwi także jego siła poprzez łatwość docierania do bardzo rozmaitej
publiczności, umiejętność odbioru impulsów zwrotnych od masowej widowni, ekspansywność (zajmowanie
różnorodnej przestrzeni), elastyczne reagowanie w poszukiwaniu rozwiązań – przy poszanowaniu elementów
bogatej, rodzimej europejskiej tradycji kultury popularnej. Dofinansowanie ruchu festiwali, konfrontacji i spotkań
z wiązanych z pozawerbalną wymianą kulturową odbywa się za pośrednictwem regionów, samorządów
lokalnych czy instytucji kultury – można też liczyć na unijne środki wsparcia sektorowego UE z programu
Kreatywna Europa.