Celem artykułu jest analiza stanu debaty nad niezwykle ważnym dla Unii Europejskiej problemem aksjologicznym, jakim jest określenie optymalnego modelu funkcjonowania procesów integracyjnych toczących się w ramach UE. Analiza ta prowadzona jest w formie uzasadnienia hipotezy badawczej mówiącej, że Unia ma obecnie do wyboru trzy zasadnicze modele: federalny, konfederalny i oparty na tzw. elastycznej integracji. Stawiając pytania badawcze dotyczące każdego z tych modeli Autorka dokonuje oceny ich wad i zalet, kończąc swoje rozważania wyciągnięciem wniosku, że koncepcja elastycznej integracji zdaje się najlepiej sprzyjać niezbędnym reformom politycznym i instytucjonalno-prawnym w Unii Europejskiej.